Չկա միասնական, համապարփակ, միատարր և անփոփոխ «հանրություն»: Կարևոր է այն, թե ով է փաստացի մասնակցում հանրային բանավեճերին այս փաստաթղթում և Օվիեդոյի կոնվենցիայի 28-րդ հոդվածում «հանրային բանավեճի» համապարփակ գաղափարն օգտագործված է հանրային տիրույթում (այսինքն` ոչ մասնագիտական կոնտեքստում) խորհրդակցական այն շփումները նկարագրելու համար, որոնց միջոցով անհատները և խմբերը կարող են նույնականացնել, բացահայտել և պարզել իրենց տարբեր շահերն այն խնդիրների դեպքում, որոնք ազդում են (կարող են ազդել) նրանց բոլորի վրա: , հատկապես եթե մասնակցելու ցանկություն ունեցող ինչ-որ մեկն անկարող է դա անել: Հանրային բանավեճի դեպքում կարևոր է նկատի առնել ովքեր պետք է մասնակցեն, ինչ շահեր են նրանք ներկայացնելու և արդյո՞ք կան որոշ խմբերի մասնակցության խոչընդոտներ:

«Հանրության» մասին խոսույթը հաճախ կարող է ենթադրել միատարրություն, երբ իրականում բոլոր հասարակություններն ընդունում են բազմազան սոցիալական շահեր և տեսակետեր: Ոչ բոլոր խնդիրներն են նույն չափով ազդում յուրաքանչյուր անձի շահերի վրա, սակայն հանրային բանավեճում յուրաքանչյուր ոք ունի ձայնի իրավունք:

Հանրային որոշ խմբեր, օրինակ` բաց խորհրդակցությունների որակական տեղեկատվության հավաքում, որի նպատակն է փոփոխել կամ հաստատել նախաձեռնողի պատասխանատվության բնագավառում գտնվող առաջարկվող միջոց: Սովորաբար, նպատակն է տեսանկյունների լայն շրջանակից ստանալ գաղափարներ: Խորհրդակցությունը կարող է լինել հանրության համար բաց (հատկապես հանրային քաղաքականության հարցերի շուրջ, որոնք կարող են անուղղակիորեն ազդել բոլորի վրա) կամ թիրախել հատուկ շահեր, գիտելիք կամ փորձագիտություն ունեցող խմբերի կամ անհատների: Ռեսպոնդենտներն ինքնաառաջադրվող են: կամ ինքնաբուխ հանրային բանավեճերի մասնակիցները պետական իշխանությունները, փորձագետնեըր և քաղաքացիները` բոլորն էլ կարող են համարվել հանրային մասնակցային միջոցառման կամ բանավեճի մասնակիցներ: կարող ինքնընտրված լինել: Բազմաթիվ հրավիրված հանրային բանավեճերի դեպքում, հատկապես, եթե դրանց նպատակն է հավաքել հանրության կարծիքները, մասնակիցները կարող են ներկայացնել ժողովրդագրական տեղեկատվության հիման վրա զգուշությամբ կազմակերպված ընտրանքներ, որոնք համապատասխանում են հասարակագիտության ընդունված մեթոդաբանություններին

Թիրախային հանրությունը` ուղղակի շահ ունեցողներն են, ում հաճախ անվանում են շահակիրներ: Ուղղակի շահեր ունեցողների տեսակետերը կարևոր են կենսաբժշկության զարգացումների մասին հանրային բանավեճում, սակայն շատերը կարող են լինել նաև անուղղակի ազդակիրներ: Քանի որ կենսաբժշկության ոլորտի զարգացումները վերափոխում են բոլորին հասանելիք հնարավորությունները` յուրաքանչյուր ոք ունի իր շահը և, հետևաբար, «շահակիր» է:

Հարկ է նկատի առնել հետևյալ խնդիրը. ինչպե՞ս ներկայացնել նրանց շահերը, ով, հավանաբար, մեծ հաճախականությամբ թույլ ազդեցության կրող են, ինչպես նաև նրանց շահերը, ովքեր, հավանաբար, քիչ հաճախականությամբ, բայց մեծ ազդեցության կրող են: Այս մարդիկ կարող են հեռու լինել ժամանակի և տարածության մեջ կոնկրետ մշակման սկզբնական իրականացումից:

 Յուրաքանչյուր ոք կենսաբժշկության զարգացումների պոտենցիալ շահակիր է: Հարկ է նկատի առնել տարբեր շահերի և տարբերակված ազդեցությունների շրջանակի նույնականացումը կամ քարտեզագրումը:

 Կարևոր է խուսափել որոշակի շահակիրների տեսակետերին անհիմն առավելություն տալուց և ճանաչել թե՛ անուղղակի, թե՛ ուղղակի ազդակիրներին:

 Խոցելի խմբերի գերներկայացվածությունը կարող է ցանկալի լինել հանրային տիրույթում նրանց ձայների լսելի լինելն ապահովելու համար:

 Կարևոր է չենթադրել, որ, օրինակ, քաղաքացիական հասարակության խմբերը կամ պացիենտների շահերի պաշտպանության խմբերը հանդես են գալիս ամբողջ քաղաքացիական հասարակության կամ բոլոր պացիենտների անունից:

 Հավասարապես կարևոր է հիշել, որ հանրային տիրույթում կամ սոցիալական ցանցերում առավել ինքնավստահ հանդես եկողները կարող և չներկայացնեն հասարակության մեծամասնության կարծիքը:

Յուրաքանչյուրի շահերին հավանական առնչություն ունեցող զարգացումների դեպքում, սովորաբար, ոչ գործնական է, ոչ էլ անհրաժեշտ է հանրային բանավեճին ներգրավել ամբողջ հանրությունը: Բնակչության ընտրանքը կարող է անհրաժեշտ պատկերացում տալ հասարակության մեջ առկա հանրային տեսակետերի մասին:

Ընտրանքը կազմելու չափորոշիչները և ընտրանքի չափը, սակայն, պետք է որոշվեն և, հետևաբար, կախված են դատողություններից: Կարևոր է խուսափել այս դատողություններում կանխակալ ենթադրություններից այն մասին, թե ինչ շահեր են կարևոր:

 Հատուկ ուշադրություն պետք է դարձնել բնակչության ներկայացուցչական ընտրանք կազմելու համապատասխան պարամետրերին:

 Ազգային հանրաքվեները կարող են ինֆորմատիվ լինել, բայց չեն փոխարինում հանրային բանավեճին: Արդյունավետ հանրային բանակցության պայմաններում դրանք կարող են տալ հակառակ արդյունք:

 Բնակչության ներկայացուցչական ընտրանք ներգրավելը կարող է օգնել նախազգուշնել քաղաքականություն մշակողներին հանրային շահի հնարավոր աղճատումների մասին, որոնք կարող են առաջանալ շահակիր խմբերի ինտենսիվ լոբբինգի կամ քարոզարշավների հետևանքով:

Հանրային բանավեճ նախաձեռնելիս, երբեմն անհրաժեշտ է ձեռնարկել հատուկ քայլեր՝ ոչ բացահայտ կամ անուղղակի շահեր ունեցեղների կամ մասնակցության արգելքներ ունեցողների ձայները հաշվի առնելու համար: Բազմաթիվ հասարակություններում, օրինակ, էթնիկ փոքրամասնություններին հավասարապես հասանելի չի եղել հանրային հարթակը: Բնակչության որոշ կարևոր հատվածների հնարավոր է չառաջարկվի մասնակցել հանրային բանավեճին կամ նրանք չգտնեն մասնակցության հնարավորություններ: Ոմանք` հրավիրված լինելով, միգուցե չկարողանան մասնակցել միջոցառմանը լեզվական, ֆիզիկական կամ հոգեբանական արգելքների հետևանքով: Որոշ դեպքերում հնարավորության նման բացակայությունը կարող է առնչվել մարդու իրավունքներին կամ լինել սոցիալական և քաղաքական բացառման առկա ձևերի հետևանքը:

Երեխաները և երիտասարդներն առանձնակի շահեր ունեն ընտրվող տեխնոլոգիական ուղղությունների երկարաժամկետ հետևանքների հարցում: Նրանք կարող են առաջարկել նոր հեռանկարներ և ինքնատիպ տեսակետեր, բայց հանրային բանավեճերին նրանց ապահով մասնակցությունն ապահովելու համար կարող են պահանջվել այլ մոտեցումներ, հատկապես երբ խոսքը զգայուն թեմայի մասին է: Ընդհանուր բնակչության նույնքան կարևոր մաս են կազմում ավելի տարեցները, որոնց վրա բժշկական ծառայությունների փոփոխությունները հաճախ անհամաչափ ազդեցություն ունեն:

Փոքրամասնությունների ձայները կարող են հեշտությամբ անհետանալ քանակական կամ խոշորացված մոտեցումների դեպքում, երբ մասնակիցներն ընտրվում են պատահական սկզբունքով կամ որպես ընդհանուր բնակչության ներկայացուցչական ընտրանք:

Գոյություն ունեցող վերաբերելի ցանցերը և շահակիր խմբերը կարող է ճանապարհ հարթել հարցով հատուկ հետաքրքրվածների, այլ տարբերակներով դժվար հասանելի կամ խոցելի անձանց համար: Միգուցե կարիք լինի հատուկ քայլեր ձեռնարկել սոցիալապես մարգինալացված խմբերը ներառելու ուղղությամբ, որոնց մասնակցությունը քիչ հավանական է, ինչը հնարավոր է, օրինակ, հավաքագրողների կամ վստահելի միջնորդների հետ աշխատելու միջոցով:

Քաղաքականության հարցերը, որոնք ազդում են ամբողջ պետության վրա կարող են աշխարհագրական տարբեր վայրերում տարբեր ազդեցություն ունենալ մարդկանց շահերի վրա: Տարբերություններ կարող են լինել քաղաքային և գյուղական վայրերի, հյուսիսի և հարավի, արդյունաբերական և սպասարկող կենտրոնների, ցամաքային և ծովափնյա և այլ տարածքների միջև:

 Երիտասարդների մասնակցությունը հնարավոր է անվտանգ ապահովել դպրոցների կամ երիտասարդական խմբերի միջոցով:

 Տարեցների մասնակցությունը խրախուսելու համար միգուցե անհրաժեշտ լինի նրանց կարիքներին հարմարաեցնել հաղորդակցության միջոցները:

 Վստահելի միջնորդները կարող են կազմակերպել խոցելի անձանց մասնակցությունն այնպիսի միջոցներով, որ հնարավոր լինի լսելի դարձնել նրանց ձայները և պաշտպանել նրանց անձի գաաղտնիությունը: