για την πληροφόρηση δημόσιων αξιωματούχων σχετικά με τις υποχρεώσεις του Κράτους στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου

Το παρόν εγχειρίδιο αποσκοπεί στο να παράσχει πληροφορίες και πρακτική καθοδήγηση σε αξιωματούχους των Συμβαλλομένων Κρατών στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (εφεξής καλούμενη στο παρόν «η Σύμβαση») προκειμένου να είναι καταρτισμένοι για να σέβονται τα δικαιώματα (με βάση τη Σύμβαση) των ανθρώπων τους οποίους αντιμετωπίζουν, να πληρούν τις υποχρεώσεις (με βάση τη Σύμβαση) του Κράτους και έτσι, στο βαθμό που είναι δυνατό, να αποφεύγουν τυχόν παραβιάσεις της Σύμβασης.

ΣΕ ΠΟΙΟΥΣ ΑΠΕΥΘΥΝΕΤΑΙ ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ

Το παρόν εγχειρίδιο απευθύνεται πρωταρχικά σε αξιωματούχους,οι οποίοι εργάζονται στο δικαστικό σύστημα και σε εκείνους που φέρουν την ευθύνη για την εκτέλεση των νόμων ή για τη στέρηση της προσωπικής ελευθερίας. Ειδικότερα, το παρόν εγχειρίδιο θα περιλαμβάνει (χωρίς να περιορίζεται σε) αστυνομικούς, σωφρονιστικούς υπαλλήλους, αξιωματούχους αρμόδιους για θέματα μετανάστευσης και εργαζόμενους σε ασφαλή ψυχιατρικά ιδρύματα ή άλλα ιδρύματα που παρέχουν περίθαλψη σε πρόσωπα που ανήκουν σε ευαίσθητες ομάδες.
Γενικότερα, το παρόν εγχειρίδιο απευθύνεται επίσης σε οποιονδήποτε αξιωματούχο βρίσκεται σε αλληλεπίδραση με το κοινό κατά τρόπο που εγείρει πιθανά ζητήματα δικαιωμάτων με βάση τη Σύμβαση, όπως για παράδειγμα κοινωνικοί λειτουργοί, ληξίαρχοι και λειτουργοί σε υπηρεσίες χορήγησης αδειών / εγκρίσεων.
Δεν απευθύνεται σε δικαστές, δικηγόρους ή ανώτερους δημοσίους υπαλλήλους αλλά σε εκείνους που βρίσκονται «στην αιχμή του δόρατος».   Δεν προϋποθέτει νομικές γνώσεις.

ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΩΝΤΑΣ ΤΟ ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ

  • Ένας οδηγός των δικαιωμάτων που χορηγούνται από τη Σύμβαση και τα Πρωτόκολλα της και οι αντίστοιχες υποχρεώσεις του Κράτους, με τη σειρά με την οποία εμφανίζονται οι διατάξεις. (Προσοχή: Όπως αναφέρθηκε παραπάνω στο παρόν, δεν συμμετέχουν όλα τα Κράτη σε όλα τα Πρωτόκολλα. Στην Ενότητα ΙΙΙ αναφέρεται η θέση, ακριβώς τη στιγμή δημοσίευσης στον τύπο, σχετικά με το ποιος δεσμεύεται από τι). Οι διατάξεις αυτές που προκύπτουν πολύ συχνά κατά την εργασία των αξιωματούχων για τους οποίους έχει γραφτεί το παρόν εγχειρίδιο, καλύπτονται με περισσότερες λεπτομέρειες από εκείνες που προκύπτουν σπάνια. Το  εγχειρίδιο δεν αποσκοπεί στο να καλύψει όλα τα πιθανά ζητήματα, όπως θα έκανε ένα νομικό εγχειρίδιο, αλλά επικεντρώνεται επιλεκτικά στα πιο σημαντικά και σε εκείνα που απαντώνται συχνότερα.

  • Ερωτήσεις και πίνακες ελέγχου (check lists) που τονίζουν τα σημεία που πρέπει να λαμβάνονται υπόψιν για να βοηθήσουν τους αξιωματούχους να αποφασίσουν εάν προκύπτει ένα πιθανό ζήτημα με βάση τη Σύμβαση, καθώς και ένα διάγραμμα ροής (flowchart).

Η ΣΥΜΒΑΣΗ ΚΑΙ Ο ΤΡΟΠΟΣ ΜΕ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ

Η Σύμβαση για την προάσπιση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των Θεμελιωδών Ελευθεριών (όπως είναι ο επίσημος τίτλος της Σύμβασης) είναι μια διεθνής συνθήκη (treaty) ανάμεσα στα Κράτη Μέλη (47 την τρέχουσα περίοδο) του Συμβουλίου της Ευρώπης (που δεν θα πρέπει να συγχέεται με την Ευρωπαϊκή Ένωση). Το Συμβούλιο της Ευρώπης δημιουργήθηκε μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ως μια διεθνής οργάνωση που ασχολείται με την προάσπιση της Δημοκρατίας, των δικαιωμάτων του ανθρώπου και των κανόνων δικαίου. Η Σύμβαση υιοθετήθηκε το 1950.
Τα Κράτη δεσμεύονται να πληρούν τις υποχρεώσεις τους με βάση τη Σύμβαση, όταν καθίστανται συμβαλλόμενα μέρη κατόπιν επικύρωσης. Όλα τα Κράτη Μέλη έχουν επικυρώσει τη Σύμβαση.
Υπάρχουν ορισμένα προαιρετικά Πρωτόκολλα στη Σύμβαση, τα οποία συμπληρώνουν τις διατάξεις της με προσθήκη στα ουσιώδη δικαιώματα τα οποία εγγυάται η Σύμβαση. Τα Κράτη Μέλη δύνανται να επιλέξουν εάν αποδέχονται όλα τα προαιρετικά Πρωτόκολλα επικυρώνοντάς τα, ενώ δεν έχουν αποδεχτεί όλα τα Κράτη Μέλη όλα τα προαιρετικά Πρωτόκολλα. Θα πρέπει να ελέγξετε ποια προαιρετικά Πρωτόκολλα έχουν επικυρωθεί από το Κράτος σας στην ιστοσελίδα του Γραφείου Συνθηκών (Europe Treaty Office website) του Συμβουλίου της Ευρώπης.

Please note: We invite you to send us any suggestions that may improve the content or the presentation of this website. Please feel free to fill in this information on the contact form provided for this purpose.

 

 

 

Επιστροφή Πρωτοκολλο υπ΄αριθμ.4

ΠΑΓΟΡΕΥΣΗ ΦΥΛΑΚΙΣΗΣ ΓΙΑ ΟΦΕΙΛΗ (Άρθρο 1)

«Κανένα πρόσωπο δεν θα στερείται την ελευθερία του αποκλειστικά και μόνον λόγω ανικανότητάς του να πληροί συμβατικές υποχρεώσεις»

Ο όρος «αποκλειστικά και μόνον» είναι σημαντικός: το άρθρο δεν απαγορεύει την φυλάκιση σε περιπτώσεις όπου υπάρχει κάποιο επιπρόσθετο στοιχείο όπως απάτη ή αμέλεια. Αυτό που εμποδίζει είναι η φυλάκιση αποκλειστικά και μόνον λόγω αδυναμίας να καταβληθεί μια οφειλή βάσει σύμβασης ή να εκπληρωθεί κάποια άλλη συμβατική υποχρέωση.

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗΣ (Άρθρο 2)

παρόν άρθρο περιλαμβάνει δύο δικαιώματα:

  • 1. Κάθε πρόσωπο το οποίο βρίσκεται νόμιμα στην επικράτεια ενός κράτους μπορεί να μετακινείται ελεύθερα εντός της επικράτειας αυτής και να επιλέγει τον τόπο κατοικίας του σε αυτήν

  • 2. Κάθε πρόσωπο μπορεί να φύγει από οποιαδήποτε χώρα, συμπεριλαμβανομένης της δική του.

Περιορισμοί όσον αφορά τα δικαιώματα αυτά επιτρέπονται σε παρόμοιες περιστάσεις με εκείνες που αναφέρονται στα Άρθρα 8-11 της Σύμβασης, δηλαδή:

  • Σύμφωνα με το Νόμο

  • Όταν είναι αναγκαίοι για μια δημοκρατική κοινωνία για συγκεκριμένους σκοπούς, δηλαδή

  • Όταν εξυπηρετούν το συμφέρον της εθνικής ασφάλειας, της δημόσιας ασφάλειας και της δημόσιας τάξης, για την πρόληψη εγκλημάτων, για την προστασία της υγείας και των ηθών, για την προστασία των δικαιωμάτων και ελευθεριών άλλων.

Ο όρος «κάθε πρόσωπο» περιλαμβάνει μη υπηκόους, όπως αναφέρεται στο Άρθρο 1 της Σύμβασης.

Οι περιορισμοί στην ελεύθερη μετακίνηση είναι λιγότερο σοβαροί από ότι η στέρηση της ελευθερίας με την οποία ασχολείται το Άρθρο 5 της Σύμβασης. Μπορεί να περιλαμβάνουν πράγματα όπως κατ’ οίκον περιορισμό, περιορισμό κυκλοφορίας,  περιορισμό σε ή αποκλεισμό από μια συγκεκριμένη πόλη ή περιοχή της χώρας και την υποχρέωση αναφοράς στις Αρχές σε τακτά χρονικά διαστήματα. Αποδεκτοί λόγοι για την επιβολή παρόμοιων περιορισμών περιλαμβάνουν τον κίνδυνο να διαφύγει ο ύποπτος στο εξωτερικό, ή να αποκαλύψει κρατικά μυστικά ή να συναντήσει εγκληματίες με τους οποίες συνεργάζεται (π.χ. Μαφία).

Οποιοσδήποτε περιορισμός πρέπει να είναι ανάλογος με τον επιτρεπόμενο σκοπό που επιδιώκεται. Σε αρκετές υποθέσεις για τις οποίες έχει εκδοθεί απόφαση, οι περιορισμοί στην ελεύθερη μετακίνηση, οι οποίοι  ξεκίνησαν αρχικά ως δικαιολογημένοι, καταστάθηκαν αδικαιολόγητοι όταν συνεχίστηκαν για αρκετά χρόνια Labita v. Italy).

Οι περιορισμοί στην ελεύθερη μετακίνηση επιβάλλονται συνήθως από δικαστήρια αλλά η αστυνομία φέρει την ευθύνη για την εφαρμογή τους και πρέπει να φροντίζει να παρακολουθεί ότι οι αρχικοί δικαιολογημένοι λόγοι επιβολής τους είναι και εξακολουθούν να είναι έγκυροι.

Απαγορευση εκδιωξης / απελασης υπηκοων (Άρθρο 3)

Πρόκειται για ένα αποκλειστικό και άνευ όρων δικαίωμα ενός προσώπου να μην απελαύνεται από την επικράτεια ενός κράτους της οποίας είναι υπήκοος.

Η εκδίωξη δεν περιλαμβάνει την έκδοση. Συμβαίνει όταν ένα πρόσωπο είναι υποχρεωμένο να φύγει για πάντα από την επικράτεια μιας χώρας της οποίας είναι υπήκοος χωρίς να του δοθεί η δυνατότητα να επιστρέψει αργότερα. Η ιδιότητα «υπηκόου» ενός προσώπου για τους σκοπούς της παρούσας διάταξης θα καθορίζεται από την εθνική νομοθεσία του εν λόγω κράτους.

Aπαγορευση συλλογικης εκδιωξης / απελασης αλλοδαπων (Άρθρο 4)

Πρόκειται για την αποκλειστική και άνευ όρων απαγόρευση συλλογικής εκδίωξης / απέλασης αλλοδαπών.

Ο όρος «εκδίωξη / απέλαση» σημαίνει το ίδιο με αυτόν στο Άρθρο 3 παραπάνω στο παρόν. Η εκδίωξη / απέλαση μιας ομάδας δεν θα είναι «συλλογική», εάν οι Αρχές έχουν εξετάσει εύλογα και αντικειμενικά την υπόθεση κάθε προσώπου στην ομάδα αυτή.

Download the abstract

  • Diminuer la taille du texte
  • Augmenter la taille du texte
  • Imprimer la page