për të informuar zyrtarët publikë mbi detyrimet që i rrjedhin shtetit nga Konventa Evropiane e të Drejtave të Njeriut

Ky instrument shpjegues ka për qëllim t’u ofrojë zyrtarëve të shteteve palë në Konventën Evropiane për të Drejtat e Njeriut (më poshtë “Konventa”) informacion dhe udhëzime praktike për t’i pajisur ata me informacionin e nevojshëm për të respektuar të drejtat e njeriut të parashikuara në Konventë gjatë ushtrimit të detyrës, për të përmbushur detyrimet e shtetit që rrjedhin nga Konventa dhe, në këtë mënyrë, për të shmangur shkeljet e Konventës sa më shumë të jetë e mundur.

Kujt i drejtohet ky instrument shpjegues?

Instrumenti shpjegues u drejtohet kryesisht zyrtarëve që punojnë në sistemin e drejtësisë dhe personave përgjegjës për zbatimin e ligjit ose mohimin e lirisë së një personi. Më specifikisht, këta zyrtarë përfshijnë (por nuk kufizohen vetëm tek) policët, oficerët e burgjeve, oficerët e migracionit dhe punonjësit në institucionet psikiatrike, ose në institucionet e tjera që ofrojnë kujdes për personat vulnerabël.

Më gjerësisht, instrumenti shpjegues i drejtohet po ashtu çdo zyrtari që ndërvepron me publikun në mënyra që ngrenë çështje potenciale të të drejtave të Konventës, si për shembull punonjësit socialë, sekretarët dhe zyrtarë të autoriteteve licencuese.
Ky instrument shpjegues nuk është hartuar për gjyqtarët, avokatët ose për nëpunësit e lartë civilë, por për zyrtarët që janë "në skajin më delikat". Ai u drejtohet personave që nuk kanë njohuri ligjore të mëparshme.

Instrumenti shpjegues përmban posaçërisht:

  • Një udhërrëfyes për të drejtat që jepen nga Konventa dhe Protokollet e saj dhe detyrimet korresponduese të Shtetit, duke u munduar të ndjekë rendin e dispozitave në këto dokumente. Dispozitat të cilat dalin më shpesh në punën e zyrtarëve për të cilët është hartuar ky dokument janë trajtuar në shumë më tepër detaje sesa dispozitat që hasen më rrallë. Instrumenti shpjegues nuk synon të mbulojë të gjitha çështjet e mundshme, siç do të bëhej nga një tekst ligjor, por përqendrohet në mënyrë selektive tek çështjet më domethënëse dhe më shpesh të hasura.
  • Pyetjet dhe listat e çështjeve që duhet të kontrollohen nënvizojnë pika për t’u shqyrtuar, për t’u ardhur në ndihmë zyrtarëve që të vendosin nëse del një çështje potenciale mbështetur në Konvetë apo jo.

Konventa dhe si funksionon ajo

Konventa për të Drejtat dhe Liritë Themelore të Njeriut (titulli zyrtar i Konventës) është një traktat ndërkombëtar ndërmjet shteteve anëtare (aktualisht 47) të Këshillit të Evropës (institucion i cili nuk duhet të ngatërrohet me Bashkimin Evropian). Këshilli i Evropës është kirjuar pas Luftës së Dytë Botërore si organizatë ndërkombëtare për promovimin e demokracisë, të drejtave të njeriut dhe shtetit të së drejtës. Konventa është miratuar në vitin 1950. Shtetet janë të detyruara të respektojnë Konventën kur ato bëhen palë në Konvetë nëpërmjet ratifikimit të saj. Të gjitha shtetet anëtare e kanë ratifikuar Konventën.

Konventa ka disa Protokolle opsionale, të cilët i plotësojnë dispozitat e Konventës duke shtuar të drejta substantive që garantohen nga Konventa. Shtetet antare mund të vendosin nëse të pranojnë protokollet opsionale që garantohen nga Konventa. Shtetet anëtare mund të përzgjedhin t’i pranojnë protokollet opsionale nëpërmjet ratifikimit të tyre. Jo të gjitha shtetet palë i kanë pranuar të gjitha protokollet opsionale. Duhet të kontrolloni në faqen e internetit të Këshillit të Evropës (Europe Treaty Office website) për të parë se cilët Protokolle janë ratifikuar nga shteti juaj.

Ju lutem mbani parasysh: Ne ju ftojmë të na dërgoni sugjerime që mund të përmirësojnë përmbajtjen ose prezantimin e kësaj faqeje interneti. Ju lutem jepni informacion në formularin e kontaktit të dhënë për këtë qëllim.

 

 

 

Back Protokolli Nr. 4 i Konventës

Ndalimi i burgimit për borxhe (Neni 1)

"Askujt nuk mund t’i hiqet liria për arsyen e thjeshtë, se nuk është në gjendje të përmbushë një detyrim kontraktor".

Klauzola "për arsyen e thjeshtë" është e rëndësishme: neni nuk e ndalon burgimin kur bëhet fjalë për një element shtesë, si për shembull mashtrimi ose neglizhenca. Ajo çfarë pengohet nga Konventa është burgimi për arsyen e thjeshtë se nuk është në gjendje të përmbushë një detyrim kontraktor.

Liria e lëvizjes (Neni 2)

Ky nen përfshin dy të drejta:

  • kushdo që ndodhet në mënyrë të ligjshme në territorin e një Shteti ka të drejtë, brenda këtij territori, të lëvizë lirisht në të dhe të zgjedhë lirisht vendbanimin e tij.

  • çdo person është i lirë të largohet nga çdo vend, duke përfshirë të tijin.

Kufizimet për këto të drejta lejohen në kushte të ngjashme të parashikuara në nenin 8 deri në nenin 11 të Konventës; pra:

  • në përputhje me ligjin;
  • janë të nevojshme në një shoqëri demokratike për qëllime specifike, përkatësisht:
  • në interes të sigurisë kombëtare, sigurisë publike dhe rendit publik; parandalimit të krimit; mbrojten e shëndetit dhe moralit; mbrojtjen e të drejtave dhe të lirive të të tjerëve.

"Kushdo" përfshi dhe jo nënshtetasit, si në rastin e nenit 1 të Konventës.

Kufizimet për lëvizjen e lirë janë më pak të ashpra sesa mohimi i lirisë që trajtohet nga neni 5 i Konventës. Ato mund të përfshijnë gjëra të tilla si arresti i shtëpisë, detyrimet e paraqitjes, izolimin ose përjashtimin nga një qytet ose zonë e caktuar e vendit dhe detyrimin për t’i raportuar rregullisht autoriteteve. Arsye të pranueshme për imponimin e këtyre kufizimeve përfshijnë rrezikun që një i dyshuar mund të fshihet jashtë shteti, ose që mund të nxjerrë sekretet shtetërore, ose mund të takohet me organizma kriminalë (për shembull, me mafian).

Çdo përpjesëtim duhet të jetë përpjesëtimor me qëllimin që ai synon të përmbushë. Në shumë çështje të vendosura nga Gjykata, kufizimet për lëvizjen e lirë, të cilat kanë filluar si të justifikueshme, janë bërë të pajustifikueshme kur kanë vijuar për disa vite (për shembull,, Labita v. Italy).

Kufizimet për lëvizjen e lirë zakonisht përcaktohen nga gjykatat, por administrohen nga policia, e cila duhet të jetë e kujdesshme për të monitoruar që justifikimi fillestar është (dhe mbetet) i vlefshëm.

Ndalimi i dëbimit të shtetasve (Neni 3)

Kjo është e drejtë absolute dhe e pakushtëzuar dhe parashikon që një person të mos dëbohet nga territori i shtetit shtetas i të cilit është ai.

Dëbimi nuk e përfshin ekstradimin. Ai ndodh kur një person detyrohet të largohet në mënyrë të përhershme nga territoti i një shteti shtetas i të cilit ai/ajo është, pa iu lënë mundësia e kthimit më pas. Në qoftë se dikush është ose jo "shtetas" për qëllimin e kësaj dispozite përcaktohet nga e drejta kombëtare e shtetit në fjalë.

Ndalimi i dëbimit kolektiv të të huajve (Neni 4)

Ky është një ndalim absolut dhe i pakushtëzuar i dëbimit kolektiv të të huajve.

"Dëbimi" nënkupton të njëjtën gjë si në nenin 3 më sipër. Dëbimi i një grupi nuk është "kolektiv" nëse autoritetet kanë shqyrtuar në mënyrë të arsyeshme dhe objektive rastin e secilit individ në grup.

Download the abstract

  • Diminuer la taille du texte
  • Augmenter la taille du texte
  • Imprimer la page