Davaya ilişkin genel bilgiler 

Ulrich Koch ve merhum karısı B.K. 25 yıldan fazla bir süredir birlikteydi. 

2002’de, B.K. evin dışında düştükten sonra neredeyse tamamen felçli kaldı. O andan itibaren nefes almak için bir solunum cihazına ve başkalarının bakımına muhtaçtı. 

B.K. sonunda hayatına son vermek istediğine karar verdi. 2004’ün sonunda, Federal İlaç ve Tıbbi Cihazlar Kurumu’ndan evinde hayatına son verebileceği öldürücü bir ilaç dozunu talep etti.  

İsteği yerine getirilmedi. Federal Kurum Alman İlaç kanunu uyarınca bir insana hayatını sona erdirmesine yardım etmek için ilaç verilemeyeceğini söyledi. 

Aylar sonra B.K. ve Ulrich Almanya’daki evlerinden İsviçre’ye gittiler. Yolculukları on saat sürdü ve B.K. bir sedyede sırt üstü yatarak seyahat etmek zorundaydı.  

B.K. on 12 Şubat 2005’te İsviçre tıbbi yardımla intihar kurumu Dignitas’ın desteğiyle Zürih’te hayatına son verdi.   

B.K.’nın ölümünden sonra Ulrich Federal Kurum hakkında yasal işlem başlattı. Merhum karısının talebini reddetme kararının yasaya aykırı olduğuna inanıyordu. 

2006’da mahkeme Ulrich’in şikayetini dikkate almayı reddetti. Mahkeme Ulrich’in kendi haklarının ihlal edildiğini iddia edemeyeceği için yasal işlem başlatma hakkının olmadığını söyledi. 

Başarısızlıkla sonuçlanan bir temyizden sonra Ulrich Almanya Anayasa Mahkemesi’ne başvurdu, bu mahkeme de 2008’de Ulrich’in karısının ölümünden sonra onun insan onuru hakkına dayanarak bir dava açamayacağına hükmetti.