Davaya ilişkin genel bilgiler

Ağır aile içi şiddete maruz kalma riski taşıyan bir kadın özel olarak uyarlanmış evinden tahliye sorunuyla karşı karşıya kaldı çünkü konut yardımlarında yapılan kesintiler artık kirasını karşılayamayacağı anlamına geliyordu.

A.’nın evi istismar mağdurlarını korumaya yardımcı olmak üzere tasarlanan bir “Sığınak Programı” kapsamında güvenli bir hale getirilmişti. Evde, A. ve oğlu tehlikeli eski eşin saldırısına uğradığında saklanabilecekeleri güvenli bir oda hazırlanmıştı.

2012’de hükümet düşük gelirli kişilere verilen konut yardımı seviyesini değiştirerek kesinlikle ihtiyaç duyulandan daha fazla odası olanlara yapılan ödemeleri azalttı. Bu politikayı eleştirenler buna “yatak odası vergisi” adını verdiler.

A.’nın aldığı konut yardımı azaldı çünkü fazladan bir odası vardı. Özel yardım başvurusunda bulunarak kirayı bir süre ödeyebildi ancak yerel makamlar başvurusunu yanlışlıkla reddedince 2015’te tahliye tehdidiyle karşı karşıya kaldı.

A. kendisine haksızlık yapıldığını düşündü. Hükümete karşı yasal yollara başvurdu ve davası Birleşik Krallık’ın en yüksek mahkemesine taşındı.

Dava, aralarında ağır engelli kızı için özel olarak tasarlanmış bir evde yaşayan bir anne olan J.D.’nin de yer aldığı, “yatak odası vergisi” nedeniyle benzer zorluklarla karşılaşan kişiler tarafından açılan diğer davalarla birleştirildi.

Birleşik Krallık yüksek mahkemesi bu iddiaları reddetti.