Развіццё біямедыцыны, асабліва новых тэхналогій - гэта часта складаны працэс, які адбываецца ў сацыяльна і культурна вызначаных абставінах, - увасабляе ў сабе не толькі магчымасці, але таксама нявызначанасць і неадназначнасць. Вельмі часта карысць першапачаткова больш відавочная, чым рызыкі і пабочныя эфекты, якія не заўсёды магчыма прадбачыць. Апошнія часта выяўляюцца толькі на практычным досведзе. У той перыяд, калі наступствы стануць відавочнымі, магчыма, будзе занадта позна мяняць ход развіцця падзей.

Адказны падыход да біямедыцынскіх інавацый прызнае абавязак прадбачыць і інфармаваць грамадскасць аб распрацоўках, якія могуць аказаць глыбокі ўплыў на іх жыццё і жыццё грамадства, з мэтай уключэння прадстаўнікоў розных інтарэсаў у працэс прыняцця рашэнняў аб дапушчальным выніку, напрыклад, як і пры якіх абставінах выкарыстоўваць новую тэхналогію. Грамадскія дэбаты In this document and in Article 28 of the Oviedo Convention the overarching concept of ‘public debate’ is used to describe discursive interactions in the public sphere (that is, not in a professional context) through which individuals and groups may identify, explore and resolve their different interests in matters that affect (or potentially affect) them all. могуць дапамагчы даследаваць каштоўнасці і прынцыпы, якія ляжаць у аснове розных мер рэагавання на біямедыцынскія распрацоўкі, каб, калі з'явяцца нечаканыя наступствы, асобы, якія ствараюць палітыку, маглі быць лепш падрыхтаваны да іх.

Нягледзячы на відавочную карысць, эпоха масавага доступу да лічбавых інфармацыйных тэхналогій, на жаль, спрыяла падзелу грамадства. Гэта дазволіла распаўсюджваць дэзінфармацыю, падзяліла грамадства і спрыяла ўзнікненню самаўнушальных дыскусій сярод аднародных груп, заахвоціла нецярпімасць да крытыкі і апраўдала адхіленне доказаў на карысць пэўнага меркавання. Садзейнічанне грамадскім дэбатам, дзе супрацьлеглыя меркаванні могуць выпрабоўваць адно аднаго, у спалучэнні з інструментамі доказаў, з'яўляецца важнай супрацьвагай такому развіццю падзей.

Асабліва важна, каб інтарэсы грамадства не ацэньвалі толькі на падставе сукупнага меркавання ва ўмовах недахопу магчымасцей для выпрабоўвання аргументаў і адказнасці за высновы, напрыклад, у сацыяльных сетках. Без інклюзіўных дэбатаў існуе рэальная рызыка таго, што галасы тых, хто займае пазіцыі ўразлівасці, могуць быць праігнараваны нават да такой ступені, калі яны не змогуць прэтэндаваць на абарону, якую прапануюць ім правы чалавека.