Otrzymały certyfikat „Szlak Kulturowy Rady Europy” w 2005 r.

Na początku X w. Wilhelm I Pobożny, książę Akwitanii, założył w burgundzkim Cluny opactwo benedyktynów. W średniowieczu Cluny stało się głównym ośrodkiem cywilizacji europejskiej, a jego oddziaływanie przyczyniło się do powstania i rozwoju ponad 1800 miejsc w Europie Zachodniej. Aż do XVIII w. miejsca kluniackie odzwierciedlały silne, ogólnoeuropejskie wpływy opactwa w wymiarze duchowym, gospodarczym, społecznym i politycznym, jak również w sferze sztuki i architektury.

Dziedzictwo

W centralnym punkcie szlaku, w Cluny, znajdują się pozostałości wielkiego kościoła opackiego zwanego Maior Ecclesia – największej budowli sakralnej średniowiecznej Europy. Cluny nazywano wówczas drugim Rzymem. Obecnie jest to drugie, po Wenecji, miasto na świecie pod względem liczby domów średniowiecznych. Dziedzictwo, które na terenie Europy pozostawili mnisi nie ogranicza się jednak tylko do architektury. W ponad 1800 miejscach (m.in. klasztorach, szkołach, zamkach, wioskach, miasteczkach, winnicach i młynach) oprócz elementów takich jak iluminowane manuskrypty, partytury, traktaty, meble, dzieła sztuki i znaleziska archeologiczne, zachowały się także krajobrazy, wina i zwyczaje.

Podróżowanie dzisiaj

Każde z miejsc kluniackich w inny sposób prezentuje swoje dziedzictwo materialne i niematerialne. W ramach programu „Podróże kluniackie” proponowane są wycieczki tematyczne prowadzące turystów poza utarte szlaki. Bogata oferta sprosta potrzebom zarówno amatorów kilkutygodniowych wypraw, jak i zwolenników krótkich spacerów. Na stronie Federacji znajduje się także Clunypedia, czyli powszechnie dostępna, cyfrowa skarbnica wiedzy na temat dziedzictwa kluniackiego. Można w niej znaleźć szczegółowe informacje o każdym miejscu oraz wskazówki, dzięki którym zwiedzanie stanie się ciekawsze i bardziej pouczające.