Davaya ilişkin genel bilgiler

1992’de İtalya hatalı kan nakilleri nedeniyle HIV ve hepatit dahil olmak üzere çeşitli virüsleri kapan insanlara tazminat ödenmesini öngören bir kanun çıkardı. Tazminat sabit bir tutar ve düzenli maaş ödemesinden oluşuyordu.

Birçok mağdur için aylık ödemeler, sağlık koşullarından kaynaklanan ciddi sağlık sorunlarının tedavisini karşılamaya yardımcı oluyordu.

Ancak bu miktarlar verilen tazminatın enflasyona göre ayarlanması gerekip gerekmediğine dair yürütülen karmaşık bir hukuk tartışmasıyla sorunlu bir hal aldı.

2010’da hükümet binlerce mağdurun başvuru girişiminin ardından enflasyona göre ayarlanmış tazminat ödemesine son verdi.

Ama İtalya Anayasa Mahkemesi yeni yasanın, enfekte kan mağdurlarına, Thalidomine ilacından zarar görenlerden – ki onlar enflasyona göre düzenlenen tazminat hakkına sahipler – farklı muamele yaptığı için adil olmadığını söyledi.

Yetkili makamlar bu karara bir tepki vermediler. Sonuç olarak daha önce yıllık bir yeniden değerlendirme hakkına sahip olan mağdurlar ya enflasyona göre düzenlenen aylıklarını yitirdiler –bazı kişiler için bu yaklaşık 200 Euro tutarında bir aylık ödemeye karşılık geliyordu – ya da davalarına ilişkin mahkeme kararlarının fiili olarak görmezden gelindiğini gördüler. Karar verilmesini bekleyenler başvurularının uygulamaya konulmadığını ya da reddedildiğini fark ettiler.

162 kişi – mağdurlar ya da onların yakınları – adalet için Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi’ne başvurdu.