იმისათვის რომ საჯარო დისკუსია არსებულ დოკუმენტში და ოვიედოს კონვენციის 28-ე მუხლში, საჯარო დისკუსიის უმთავრესი კონცეფცია გამოიყენება საჯარო სივრცეში (უფრო სწორად, არა პროფესიულ კონტექსტში) დისკურსიული ურთიერთქმედებისას, რომლის მეშვეობითაც ინდივიდებს და ჯგუფებს შეუძლიათ თავიანთი განსხვავებული ინტერესებისა და საქმეების გამოვლენა, შესწავლა და გადაწყვეტა, რომლებიც ეხება ან (პოტენციურად ეხება) ყოველ მათგანს (იხ. აგრეთვე „დისკუსია“) ეფექტიანი იყოს, მნიშვნელოვანია, რომ მონაწილეებიცა და საჯარო დისკუსიის ინიციატორებიც პასუხისმგებლობით მიუდგნენ პროცესს. ინიციატორის პიროვნება, ვინც ინიციატივას იღებს საჯარო დისკუსიაში (იხ. „მოწვეული/მოუწვეველი საჯარო დისკუსია“). ინიციატორი ჩვეულებრივ უზრუნველყოფს ან კოორდინირებას უწევს აქტივობის რესურსებს და შესაძლოა დაავალოს სპეციალისტებს აქტივობის შესრულება, მისი სახელით. მხრიდან, მისი წვლილის დემონსტრირება ხდება პროცესის საჯარო დისკუსიის პროცესის მხარდაჭერით და შედეგის მხედველობაში მიღებით. თავიდანვე უნდა იყოს გასაჯაროებული ის, თუ რამდენად მოელიან ინიციატივისაგან მის დაკავშირებას განსახილველ საკითხებთან და კიდევ რა ზომების მიღება იქნება შესაძლებელი ან არ იქნება შესაძლებელი და რა სარგებელს ელიან აქედან მონაწილეები და უფრო ფართო საზოგადოება. თავის მხრივ მონაწილეები სავარაუდოდ უფრო მეტ გულმოდგინებას გამოიჩენენ პროცესისადმი, როდესაც ეცოდინებათ, რომ მათ მონაწილეობა მნიშვნელოვანია.

საჯარო დისკუსიის ინიციატორებმა შესაძლოა სარგებელი მიიღონ, საჯარო დისკუსიაში სხვა მონაწილეებთან პირისპირ შეხვედრით. შესაძლო იქნებოდა მონაწილეთა მოწვევა დისკუსიის შედეგის წარსადგენად ინიციატორებისათვის და იმის განსახილველად, თუ როგორ წამოჭრიან განხილული საკითხების მოგვარების გადაწყვეტილებას.

 საჯარო დისკუსიის ინიციატორის მიერ შეიძლება პასუხისმგებლობით იყოს მკაფიოდ გაცხადებული იმის შესახებ, თუ რა საკითხებს უნდა შეეხოს მსჯელობაა დისკუსიის ფარგლებში და რა საკითხები არ იქნება მსჯელობის საგანი, აგრეთვე, რა ცვლილებებს ელიან საჯარო დისკუსიისაგან.

 მონაწილეებსა და ინიციატორებს შორის, მაგალითად საზოგადოებასა და სახელმწიფო ორგანოებს შორის, ნდობა და ურთიერთგაგება შეიძლება პირისპირ შეხვედრის საშუალებით გაუმჯობესდეს.

არსებობს საკუთარი საზოგადოების ინტერესების მხედველობაში მიღების აუცილებელი ვალდებულება ნებისმიერ დემოკრატიულ სახელმწიფოში, იმის დემონსტრირებისათვის, თუ როგორ ართმევს ის თავს ამას საკუთარი გადაწყვეტილებებზე ანგარიშის წარსადგენად. მათ ვინც პასუხისმგებელია საჯარო დისკუსიაზე, უნდა უზრუნველყონ უკუკავშირი, იმ დასკვნების შესახებ, რომლებიც მათ გამოიტანეს საჯარო დისკუსიიდან და რამდენად იქნა გათვალისწინებული საზოგადოების მოსაზრებები, მაგალითად შემდგომი პოლიტიკის შემუშავებაში/ან სხვა მსგავს გადაწყვეტილებასა თუ პროცესებთან დაკავშირებით. აღნიშნული ინფორმაციის გავრცელება კი შესაძლებელია ვებგვერდებისა და საზოგადოებრივი მედიის მეშვეობით.

 ანგარიშვალდებულების დემონსტრირება შეიძლება მოხდეს ინფორმაციის გამოქვეყნებით იმის თაობაზე თუ, როგორ უზრუნველყო საჯარო დებატებმა ინფორმირებული გადაწყვეტილებების მიღება და პრაქტიკის შეცვლა.

 საჯარო დისკუსიის მონაწილეებისათვის ანგარიშის ჩაბარება, წაახალისებს მომავალში მონაწილეობის სურვილს და დაამსხვრევს ბარიერს საზოგადოებასა და სახელმწიფო ორგანოებს შორის.

 საჯარო დისკუსიის შესახებ ინფორმაციის გამოქვეყნება და გავრცელება, მაგალითად საქმეების აღწერისა და მათი შედეგების რეზიუმირების ფორმით, ხელს შეუწყობს უფრო ფართო გავლენასა და საფუძვლის გამყარებას შემდგომი დისკუსიისათვის.

საჯარო დისკუსიის პროცესი და შედეგი უნდა იქნეს შეფასებული. საჯარო დისკუსიის ინიციატორების კეთილსინდისიერების რწმენა შესაძლოა გამყარდეს, დამოუკიდებელი და კვალიფიციური ანალიტიკოსის დასაქმებით, რომელსაც მთლიან პროცესზე ექნება წვდომა. ანალიტიკოსი იდეალურად უნდა იქნეს შერჩეული დაგეგმვის/თანამდებობაზე დანიშვნის სტადიაზე. სულ მცირე, დისკუსიის ინიციატორებს შეუძლიათ გამოაქვეყნონ თავიანთი მსჯელობა აქტივობების შესახებ იმისათვის, რომ სხვებმა შეძლონ მათი გაანალიზება და განხილვა.

შეფასება უნდა პასუხობდეს აქტივობის ეფექტიანობას (იხ. ზემოთ პარაგრაფი „ეფექტიანი საჯარო დისკუსია“ შესახებ), ისევე, როგორც იმას, თუ რამდენად კარგად შესრულდა აქტივობის პროცესში მონაწილეთა და ინიციატორთა მიზნები და მოლოდინი, საზოგადოების სასარგებლო წვლილის ასახვის ჩათვლით.

შეფასების შედეგი გამჭვირვალობის პრინციპის შესაბამისად უნდა გასაჯაროვდეს, რათა ყველა დაინტერესებული მხარის და არა მხოლოდ მონაწილეების ინფორმირება იყოს შესაძლებელი აქტივობის შესახებ და იმისათვის, რომ წახალისებული იქნეს შემდგომი საჯარო დისკუსია და ორიენტირი უზრუნველყოფილი, შემდგომი აქტივობებისათვის.

 საჯარო დებატებისადმი ნდობის ჩამოყალიბებას ხელს უწყობს კრიტერიუმების, მეთოდების და შეფასების სისტემის წინასწარ, ადრეულ ეტაპზევე განსაზღვრა და მათი შეძლებისდაგვარად შეთანხმება მონაწილეებთან.

 საჯარო დისკუსიის პროცესის შეფასებას შესაძლოა, ხელი შეუწყოს მონაწილეთა მოსაზრებებმა და გამოხმაურებამ (მონაწილეთა აზრი შეიძლება მოძიებული იქნეს კითხვარების საშუალებით, რომელიც საჯარო ღონისძიებების დროს დარიგდება, ან შესაბამისი კითხვების უშუალოდ დებატების პროცესში ჩართვით).

 პროცესის ხასიათის გათვალისწინებით, შემფასებლებმა ინფორმაციის მოსაპოვებლად შეიძლება საჭირო ჩათვალონ ხარისხობრივი ინტერვიუს ჩატარება მონაწილეებთან.

საჯარო დისკუსიამ იდეალური წვლილი უნდა შეიტანოს საზოგადოებისათვის სასარგებლო დიალოგში, რაც აისახება გადაწყვეტილებებში და მთავრობისა და სახელმწიფო ორგანოების პოლიტიკის შემუშავებაში. ეფექტიანი დისკუსიის გამოცდილება აგრეთვე შეუწყობს ხელს, პოლიტიკური მოღვაწეობის წახალისებას საზოგადოების მხრიდან და ზოგადად პოზიტიურ სოციალურ ურთიერთობას.

უფრო მეტიც, დასაქმების პროცესში, მონაწილეებმა შესაძლოა აღმოაჩინონ, რომ ისინი ივითარებენ მნიშვნელოვან ცოდნას, ზოგიერთ საკითხთან მიმართებაში. მაგალითად კავშირები, რომელიც საჯარო დისკუსიაში მონაწილეობის შედეგად ვითარდება სავარაუდოდ მოგვიყვანს შემდგომ ინიციატივებში ჩართვამდე.

საჯარო დისკუსიის გაგრძელება მნიშვნელოვანია პოლიტიკური გადაწყვეტილებების შესაფასებლად და მათზე დაკვირვებისათვის, საზოგადოებრივი სფეროს შთაგონებისათვის და სამომავლო საქმიანობის განსახორციელებლად, უნარისა და თავდაჯერების გამოსამუშავებლად.

 საჯარო დისკუსია კონკრეტულ კონტექსტში გზას გაუხსნის მონაწილეობის შემდგომ, უწყვეტ ჩართულობას.

 გარდა იმისა, რომ იქნება ადამიანებს, საზოგადოების ჯგუფებს, ექსპერტებს, პროფესიონალებს და საზოგადოებრივ სტრუქტურებს შორის ურთიერთკავშირის ტრადიცია, საჯარო დებატები ქმნის ხელშესახებ სოციალურ რესურსებს ჩატარებული ღონისძიებების ჩანაწერების ფორმითა და სახელმძღვანელო დოკუმენტების სახით, რომლებსაც შეიძლება მომავალი დისკუსიები დაეყრდნოს.

საზოგადოება, რომელშიც დისკუსიაში დემოკრატიულად მონაწილეობის წესები განათლებითა და საზოგადოებრივი მონაწილეობის შესაძლებლობების მიხედვით დგინდება, უკეთესად იქნება მომზადებული საზოგადოების ჩასართავად ბიოლოგიური და ბიოსამედიცინო მიღწევების მართვის საკითხებზე მსჯელობის პროცესში.

საჯარო დისკუსიის მხარდასაჭერად კონკრეტული პასუხისმგებლობის გარკვეული ინსტიტუციებისათვის დაკისრება, როგორებიცაა ეროვნული ეთიკის კომიტეტები, დამოუკიდებელი ორგანიზაციები, სახელმწიფო ორგანოები, მარეგულირებელი სტრუქტურები თუ მრჩეველთა საბჭოები, ხელს შეუწყობს ბიომედიცინის განვითარების საკითხებზე საჯარო დისკუსიის მხარდაჭერას და საზოგადოების ჩართულობის უცვლელ დონეს, აგრეთვე, ინსტიტუციური მექანიზმების უზრუნველყოფას საჯარო დისკუსიის პრაქტიკაში განსახორციელებლად.

აღნიშნული უცვლელი პროცესი ხელს უწყობს განხეთქილების გადალახვას იშვიათად განხილულ სოციალურ ნორმებსა და სასწრაფოდ გადასაჭრელ, პოლიტიკასთან დაკავშირებულ საკითხებს შორის, რომლებიც თანამედროვე, ბიოლოგიურ და ბიოსამედიცინო მიღწევებთან დაკავშირებით წამოიჭრება.

ზემოაღნიშნულის მსგავსმა ინსტიტუციებმა, შესაძლოა აამაღლოს საჯარო დისკუსიის კულტურა და საზოგადოების მონაწილეობა, მისი შესაბამის განხილვაზე რეაგირებისათვის მზადყოფნითა და ამ დისკუსიების ერთმანეთთან დაკავშირებით, შესაბამის მონაწილეებთან და კანონმდებლებთან ერთად.

საჯარო დისკუსიის კულტურაში, ამგვარი ინსტიტუციები მიესალმებიან და სარგებელს იღებენ დაუგეგმავი, „აღმავალი,“ ინტერვენციებისგან, ისევე როგორც, დაგეგმილი საჯარო დისკუსიის აქტივობებისაგან.

 ეთიკის ეროვნული კომიტეტები ან მსგავსი ორგანოები, რომლებიც სათანადოდ არის უზრუნველყოფილი რესურსებით და აქვთ პოლიტიკური მხარდაჭერა, შესაძლოა მნიშვნელოვან როლს ასრულებდნენ საჯარო დისკუსიის სტიმულირებაში, საჭიროებისას მათ ჩატარებასა და ამ დებატების შედეგების დანერგვაში.