განვითარების პროცესის სისწრაფემ შესაძლოა გამოიწვიოს სამართლებრივი პრობლემები. კანონმდებლებს შესაძლოა სირთულეები შეექმნათ განვითარების შედეგების შეფასებისა და მათი გამოყენების ახალი ფორმების უზრუნველყოფაში ტექნოლოგიის სწრაფად განვითარებად დარგებში, რაც თავის მხრივ გაურკვეველ ვითარებას შექმნის ყველა დაინტერესებული პირისათვის.

ახლებური განვითარების გეგმების წარდგენისას, როდესაც არ არსებობს საკმარისი გამოცდილება და მცირე რამ არის ცნობილი შესაძლო შედეგებისა და მათი გავლენის შესახებ, იქმნება ფართო, ეთიკური ხასიათის მსჯელობის საჭიროება, გრძელვადიანი სტრატეგიის დაგეგმვის მიზნითა და მისი საზოგადოებისთვის მისაღები საზღვრების ფარგლებში გამოყენებისათვის.

 საჯარო დისკუსია შესაძლოა სათანადო სტანდარტების დადგენის მნიშვნელოვანი წყარო გახდეს, რითაც ხელს შეუწყობს მართვის პროცესის განვითარებას.

ციფრული ტექნოლოგიების გამოყენება ქმნის მონაცემთა ანალიზის შესაძლებლობებს. ახალ ბიოსამედიცინო ტექნოლოგიებთან კომბინაციაში კი, იგი წამოადგენს გამოწვევას ინდივიდების პირადი ცხოვრებისა და დამოუკიდებლობის დაცვისთვის სხვადასხვა გზით. ინდივიდისათვის შესაძლოა რთული აღმოჩნდეს კომპლექსური მონაცემთა ნაკადის შეფასება ინფორმირებული გადაწყვეტილებების მისაღებად, იმის შესახებ თუ როგორ გამოიყენება და ვრცელდება ინფორმაცია მის შესახებ და ამრიგად დამოუკიდებლობის შენარჩუნება.

ბიოსამედიცინო ინოვაციები სულ უფრო მეტად ეყრდნობა ფართო და დეტალურ მონაცემთა ერთობლიობას, ხშირად მრავალფეროვანი წყაროების მეშვეობით. სხვადასხვა წყაროებიდან დიდი მოცულობის მონაცემთა კომბინირება კი, შესაძლებელს გახდის კონკრეტული პირების რე-იდენტიფიცირებას.

 მონაცემთა დიდი მოცულობა და მრავალფეროვნება, აგრეთვე, სხვადასხვა ბიოსამედიცინო ტექნოლოგიის გამოყენებით სპეციფიკური მონაცემების მოპოვებისა და ანალიზის შესაძლებლობები, აუცილებელს ხდის პირადი ინფორმაციის ადეკვატურად დაცვას, საზოგადოების ინფორმირებას, საჯარო დისკუსიას იმ საფრთხეებთან და შესაძლებლობებთან დაკავშირებით, რომელსაც თანამედროვე ტექნოლოგიები გვთავაზობენ მოცემულ კონტექსტში.

გარდა იმისა, რომ ბიოსამედიცინო ინოვაციებს შეუძლია შეამცირონ დაავადების რისკი ან შეამსუბუქონ მისი სიმპტომები, ის აგრეთვე მოითხოვს, რომ ადამიანებმა მიიღონ ახალი პირობები იმისათვის, რომ მიიღონ სამედიცინო მომსახურება. მაგალითისათვის, გენეტიკურმა ტესტირებამ შესაძლოა მომავალში მოიცვას სტანდარტული ან სრული გენომურ მონაცემთა ერთობლიობა და წვდომამ გარკვეულ მომსახურებაზე იგულისხმოს ყველა მონაცემის შენახვა. ადამიანის გენომური მონაცემები გულისხმობენ იმ ცოდნის შენახვას, რომელიც მეცნიერული ცნობიერების ზრდასთან ერთად იძლევა ინფორმაციას ავადმყოფობისადმი მიდრეკილებისა და კონკრეტული ქცევისადმი მიდრეკილების შეხებაც კი. ამგვარი მონაცემების დაფარვასა და მისი გავრცელებისთვის ხელის შეშლას შესაძლოა მოჰყვეს ისეთი სახის მომსახურების გაუქმება, რაც ინდივიდს წაართმევს წვდომას საუკეთესო ხარისხის ზრუნვის მიღებაზე.

 მედიცინაში ახალი ტექნოლოგიის დანერგვის შედეგები შესაძლოა ჯანდაცვისთვის ახალ პირობების შექმნას განაპირობებდეს. აღნიშნული ფართო საჯარო დისკუსიას მოითხოვს სამართლიანი და მართებული სტანდარტების დასადგენად.

ბიომედიცინის სფეროში არსებულ მიღწევებს შესწევს უნარი, სადავო გახადოს და გასცდეს ნორმატიულ საზღვრებს. გადაეწყოს ერთი მოხმარების სფეროდან, მეორეზე, რომლებზეც სხვადასხვა რეგულაციები გავრცელდება. მას აგრეთვე შეუძლია გაუგებარი ვითარება შექმნას მარეგულირებელი ზომების გატარებისას, მაგალითად იმასთან დაკავშირებით გამართლებულია თუ არა, გარკვეული ზომების გამოყენება სამედიცინო თვალსაზრისით ან მისი გამოყენება თერაპიული თუ არა თერაპიული გზით მოხდა გამოჯანმრთელება.

მაგალითისთვის, როდესაც დანადგარები გადის ბაზარზე არასამედიცინო მიზნით, მათ აღარ უყურებენ, როგორც სამედიცინო დანადგარებს და ამრიგად მათზე აღარ ვრცელდება არსებული სამედიცინო რეგულაცია. ტექნოლოგიის მაგალითი, რომელიც იღებს აღმოჩენებს, რომელთაც გაურკვეველი სტატუსი აქვთ პირდაპირ არის მიმართული მომხმარებლის გენეტიკურ ტესტირებასთან, სადაც ინფორმაცია გენეტიკური მიდრეკილებების შესახებ ჯანმრთელობასთან შესაბამისობაში უზრუნველყოფილია ჯანდაცვის კონტექსტს მიღმა და სათანადო კონსულტაციის გარეშე.

 როდესაც ახალი ტექნოლოგიები გამოყენების ახალ სფეროებს მოიცავს, საჯარო დისკუსია ხელს შეუწყობს საზოგადოების ცნობიერების ამაღლებას შექმნილ გაურკვევლობასთან დაკავშირებით და მათი გამოყენებისათვის შესატყვისი ფარგლების დადგენას.

ბიოსამედიცინო ინოვაციების დანერგვას შესაძლოა ახლდეს რისკი, რომლის განჭვრეტა შესაძლებელია ან არ არის შესაძლებელი. ბიომედიცინის განვითარების პროცესში შეიძლება გამოიკვეთოს საკმაოდ გამოუკვლეველი სფერო, სადაც რისკის ბუნების ამოცნობის სანდო ხერხი არ არსებობს ან უცნობია მისი შეფასებისა თუ აღწერის საშუალებები. მსგავს სიტუაციებში შესაფერისი პასუხი შეიძლება იყოს ახალი ბიოსამედიცინო ტექნოლოგიების შეფასების გაფართოება. რაც მოიცავს სხვადასხვა პერსპექტივების მხედველობაში მიღებას, ალტერნატივების შეფასებასა და ისეთი ასპექტის მხედველობაში მიღებას, როგორიც არის შეუქცევადობა.

 საჯარო განხილვას შეუძლია ხელი შეუწყოს განსხვავებული ზეგავლენებისა და გაუთვალისწინებელი შედეგების გამოვლენას და სხვადასხვა ადამიანების მიერ მისი შეფასების განსხვავებული გზების გამოაშკარავებას.

ბიოსამედიცინო მიღწევების შეგნებამ შესაძლოა მიგვიყვანოს სოციალური ნორმების მნიშვნელოვან ცვლილებებამდე. ამგვარ შედეგების მოლოდინი, შესაძლოა, არც იყო, როდესაც ტექნოლოგიები ინერგებოდა ჯანდაცვის დაწესებულებებში. ამგვარ მიღწევებს შესაძლოა შემდგომში შედეგად მოჰყვეს სხვადასხვა ჯგუფებისთვის ჯანდაცვის მისაწვდომობის უზრუნველყოფა.

მაგალითად, პრენატალური დიაგნოზის, როგორც აუცილებელი შემოწმების, დაწესებამ, აბორტის გამარტივებულ მეთოდებთან ერთად მიგვიყვანა ზოგიერთ საზოგადოებაში დაუნის სინდრომის მქონე ადამიანების შობადობის შემცირებამდე. ტექნოლოგიაზე წვდომის ზრდამ შესაძლოა პოტენციურად მნიშვნელოვანი გავლენა მოახდინოს ორსული ქალების იმედებზე და გაზარდოს მარგინალიზაციის რისკი მათთვის, ვინც დაუნის სინდრომმა დააზარალა. უთანასწორობას ინოვაციებით სარგებლობის წვდომაზე, შესაძლოა მოჰყვეს სოციალური და გლობალური უთანასწორობის გამწვავება და არახელსაყრელი გავლენის მოხდენა ინდივიდებსა და საზოგადოებაზე.

 კარგი მიზეზი არსებობს იმისათვის, რომ საზოგადოება ბევრი სოციოლოგი და საჯარო მოხელე ამჯობინებს, რომ ტერმინი „საზოგადოება“ მრავლობით რიცხვში იყოს გამოყენებული, რათა თავიდან იქნეს აცილებული ერთგვაროვანი ჯგუფის წარმოდგენა ან ის ფაქტი, რომ „საზოგადოებას“ ახასიათებს მიუკერძოებელი არსებობა, განსახილველი საკითხებისგან დამოუკიდებლად.ჩაერთოს ბიომედიცინის განვითარებასთან და მის მიღწევებთან დაკავშირებულ საჯარო დისკუსიაში, რამაც შესაძლოა მიგვიყვანოს სოციალური ნორმების შეცვლამდე, იქ, სადაც გარკვეულ ჯგუფების მიმართ მზარდი უთანასწორობისა და მარგინალიზაციის რისკი გვხვდება.

 საჯარო დისკუსიას შეუძლია ხელი შეუწყოს მართებული და მისაღები მექანიზმების მოძიებას უმცირესობაში მყოფი ჯგუფების დასაცავად და ბიომედიცინის მიღწევებზე წვდომის თანასწორობის უზრუნველყოფას.